4 saxofoons, 1 percussionist en 1 van megafoon voorziene onnozelaar vormen samen Die Verdammte Spielerei. Maar vergis je niet achter de façade van de marcellekes schuilen afgestudeerde conservatoriumstudenten, aan de slag bij gerespecteerde instellingen zoals de Koninklijke Muziekkapel van de Belgische Marine, het Brusselse Philharmonic en het muziekcollectief Bl!ndman.
In Pakske Klassiek ruilt Die Verdammte Spielerei witte voor zwarte marcels in en straatmuziek voor klassiek. Muziek van Bach tot Bartok.
Gebracht in één van de vele historische bouwwerken die ons land rijk is. Laat jouw ziel vullen met de galm van vier saxofoons, percussie en zang. Die Verdammte Spielerei nodigt telkens enkele trouwe kameraden uit. Zij zorgen voor de extra dimensie en doorgedreven diepgang. Elke editie van ‘Pakske Klassiek’ is anders.
Intussen groeiden ze ook uit tot het zotste wandelorkest van het Westelijk Halfrond. Ze marcheren fier als een fanfare en lopen nooit verloren dankzij hun actieve en oplettende Herr Kapellmeister. Samen zorgen ze voor een geheel van topmuziek in combinatie met volksverlakkerij. Typische fanfaremuziek, een polka, een radiomelodie, een vleugje klassiek of een andere geestige verrassing.
De klassieke fanfare kennen de mensen van binnen en van buiten, elke zichzelf respecterende parochie heeft nu eenmaal een koninklijke harmonie of fanfare. Die Verdammte Spielerei neemt een loopje met deze Vlaamsche realiteit. De tamboer-majoor ruilde het vaandel voor de megafoon en de muzikanten hun das voor een marcelleken. De doorzopen grijsaards van de fanfare maken plaats voor 6 dronken adonissen met kathedralen van lichamen, spitsbogen en rondbuiken.
Die Verdammte Spielerei trad al meer dan 500 keer op in binnen- en buitenland, op gerenommeerde straattheaterfestivals en op festivals zoals Pukkelpop, Lowlands, Dranouter, Gentse Feesten, Lokerse Feesten,…"
