23-12-2022
Net voor de start van de drukke kerstperiode, kondigt de Herenthoutse veldrijdster Ellen Van Loy in een origineel, emotioneel filmpje haar officiële afscheid van het actieve veldrijden aan. De Internationale Sluitingsprijs van Oostmalle wordt op zondag 26 februari 2023 de allerlaatste veldrit voor de nu 42-jarige renster, die tal van overwinningen en BK-medailles verzamelde tijdens de voorbije 13 seizoenen “Pas op mijn 28ste ben ik er voluit voor gegaan, maar als laatbloeier kan ik alleen maar dankbaar terugblikken op de vele mooie momenten in het veld, mijn overwinningen en de talrijke supporters die mij nog steeds overal aanmoedigen. Ik voel dat mijn tijd om afscheid te nemen van het veld is gekomen. De komende weken ga ik keihard genieten van alle wedstrijden die ik nog rijd, inclusief het Belgische kampioenschap en de Wereldbeker. Als de bondscoach mij wil meepakken naar het WK, sta ik daar zeker voor open. Ik blijf in het veldrijden, want na dit seizoen ga ik mijn kennis en ervaring delen als jeugdcoach binnen het De Ceuster Bonache Cycling Team. Dat is ook één van de redenen waarom ik twee jaar geleden met dit fijne team in zee ben gegaan. Op de weg blijf ik nog wel even actief. De conditie is nog goed genoeg en ik amuseer mij steeds enorm in dernywedstrijden en criteriums. Daar mogen ze mij nog altijd voor uitnodigen (lacht), maar mijn actieve carrière als professioneel renster in het veld sluit ik eind dit seizoen definitief af”, zegt Ellen Van Loy.
’t Is gebeurd’, zou Erik Van Looy zeggen wanneer hij het heeft over de beslissing van veldrijdster Ellen Van Loy. Op het einde van dit veldritseizoen hangt de 42-jarige renster van het De Ceuster Bonache Cycling Team haar crossfiets definitief aan de haak en gaat ze binnen het team aan de slag als jeugdcoach. Een nieuwe uitdaging waar ze samen met haar entourage naar uitkijkt. Ellen Van Loy is een laatbloeier. Pas op haar 28ste duikt ze in het veld en begint haar carrière. De beresterke Herenthoutse renster combineert vanaf dan het professionele wielrenen met een job als zorgmedewerkster bij Zorgcentrum MPI Oosterlo, een combinatie die ze nog steeds maakt en ook in de toekomst blijft doen. “Het is pittig, maar anderzijds is het gewoon ook fijn om beiden te kunnen doen. Voor mij is de dankbaarheid die je krijgt als zorgmedewerkster een mooie afwisseling en aanvulling op de druk die topsport met zich meebrengt. Het gevoel dat ik ook daar mee het verschil kan maken, is iets wat mij nog steeds veel voldoening schenkt”, zegt de renster enthousiast.
Supporters
In de voorbije 13 seizoenen behaalde Ellen Van Loy 10 overwinningen. Ellen won het eindklassement van de DVV Trofee, stak haar handen in de lucht in Peking, Woerden, Boom, Meulebeke, Neerpelt, op de Cauberg en in Hasselt. Twee van haar mooiste overwinningen zijn zonder twijfel de Superprestigecross in Diegem en Gavere. Ook op de Belgische kampioenschappen presteerde Ellen altijd voortreffelijk en won ze 7 medailles, waaronder 5 zilveren en 2 bronzen. Ze was dus zowat even regelmatig als recordhoudster Sanne Cant. Met de drukke kerstperiode in het vooruitzicht is Ellen klaar om als actieve veldrijdster afscheid te nemen van het publiek: “Alle crossen gaan sowieso speciaal zijn, omdat het de laatste keer is dat ze rijd. Ik voel dat het voor mij tijd wordt om te stoppen, maar tot het einde van het seizoen ga ik nog alles geven en er voluit voor gaan. Meer dan ooit wordt het genieten van de mensen die mij steeds luidkeels aanmoedigen. Ik moet zeggen dat ik al jaren kan rekenen op heel trouwe supporters en de fijne supportersclub van café ’t Hoekske in Heist-op-den-Berg die mij altijd gesteund heeft. Ik ben er zeker van dat die, net als mijn team, in het kader van mijn afscheid nog wel leuke dingen in petto hebben (lacht). Bij deze wil ik iedereen nu al bedanken die de voorbije jaren een steentje heeft bijgedragen aan mijn mooie carrière. Er zijn zoveel mooie dingen waar ik straks op kan terugblikken.”
Jeugdcoach
Ellen Van Loy heeft alvast geen schrik om straks in het beruchte zwarte gat te vallen wanneer ze haar cyclocrossfiets aan de haak hangt. “Ik voel me nog goed genoeg om het komende seizoen te starten op de weg. Derny en criteriums zijn zaken die ik heel graag rijd en wat ik zeker nog een tijdje wil blijven doen. Op die manier hou ik niet alleen mijn conditie op peil, maar amuseer ik mij ook op de weg. Zolang het kan, blijven we daar nog even actief. Ondertussen neem ik in het veld en bij het De Ceuster Bonache Cycling Team straks de rol aan van jeugdcoach. Het is uiteraard iets anders wanneer je aan zijlijn staat in plaats van wanneer je rondrijdt in het veld. Vanuit die positie geef ik nu al af en toe tips en advies aan mijn collega-rensters, maar dat is uiteraard nog iets anders dan actief coachen en met de jeugd samenwerken. Ik weet niet hoe dat laatste mij gaat liggen. Dat zal de toekomst uitwijzen, maar ik weet wel dat dit iets is wat ik graag wil gaan doen. Samen met het team ga ik mee actief zoeken naar de talenten van morgen en mee de jeugdwerking uitbouwen. Als ik terugkijk op de voorbije jaren is er binnen het moderne veldrijden heel wat veranderd. We zijn er nog niet, maar de aandacht en het niveau van het vrouwenveldrijden is de laatste jaren sterk gegroeid en geprofessionaliseerd. Achter de schermen wordt er voortdurend gewerkt aan de gelijkschakeling en ik merk dat het werkt, omdat er steeds meer meisjes al op jonge leeftijd gaan cyclocrossen. Met goede begeleiding en ondersteuning gaan we er mee voor zorgen dat ze op het einde van hun carrière, net als ik, kunnen terugblikken op iets moois. Dat langetermijnplan gaan we samen met het De Ceuster Bonache Cycling Team, maar ook alle sponsoren en betrokkenen de komende jaren verder uitrollen.”
(c) Chretien Paesen